Με αφορμή πολλά μηνύματα, από περιπαιχτικά έως και υβριστικά- απειλητικά, που δέχτηκα με αφορμή την δημοσιοποίηση της προσωπικής μου εμπειρίας "Παρέα με τους Λύκους της Ναυπακτίας!", οφείλω μια συνολική και κρυστάλινη απάντηση σε όλους αυτούς που κρυβόμενοι πίσω από την ανωνυμία τους, θέλουν να εμποδίσουν κάθε φωνή, διαφορετική από την δική τους, να εκφραστεί! Σ' όλους αυτούς- που τελικά ίσως να είναι και πολλοί περισσότεροι, από ότι θα περίμενα- δεν θέλουν ή δεν αποδέχονται την αναγκαιότητα να υπάρχουν θύλακες Παρθένας Φύσης και Άγριας Ζωής στην Χώρα μας, κινούμενος ο καθένας απο την δική του λογική: άλλος λόγω προσωπικών "συμφερόντων", άλλος λόγω άγνοιας!
Δεν διεκδικώ το αλάθητο, αλλά πιστεύω ότι ορισμένα πράγματα είναι αυτεπιβεβαίωτα και "κτήμα της κοινής λογικής"! Έτσι θεωρούσα μέχρι πρότινος δεδομένο, ότι σαν Σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία και με ένα κατεκτημένο συλλογικό μορφωτικό επίπεδο, έχουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε αναγκαιότητες και να θέτουμε προτεραιότητες! Και ναι είναι αναγκαιότητα να διαφυλάξουμε την Παρθένα Φύση της Χώρας μας ως κόρη οφθαλμού, όπως πρέπει να είναι και προτεραιότητα στις συλλογικές μας δράσεις , η προστασία της Άγριας Πανίδας! Από ότι φαίνεται όμως κάτι τέτοιο, δεν είναι κατεκτημένο στην Συλλογική μας Συνείδηση! Και το δυστύχημα είναι ότι μάλλον το αντίθετο συμβαίνει! Και από ότι ανακαλύπτω απο τα μηνύματα που δέχθηκα και συνεχίζω να δέχομαι, είναι πάρα πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι η Φύση πρέπει να είναι υποταγμένη στα συμφέροντα του... "ανθρώπου" ( και όχι του "Ανθρώπου")- δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί που θέλουν ανεμογεννήτριες στις παρθένες βουνοκορφές των Κραβάρων γιατί θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι "αναπτυξιακό" για τον τόπο μας, όπως είναι και πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν την εξόντωση των Λύκων από τα βουνά μας, γιατί έτσι δεν εμποδίζεται η κτηνοτροφία! Σ΄όλους αυτούς λοιπόν οφείλω μιαν απάντηση, προς αποκατάσταση της αλήθειας και προς αντίκρουση των απειλών τους!
Δεν ξέρω αν οι Λύκοι που εγώ συνάντησα ήταν και αυτοί που έφαγαν τα γίδια του "Κώστα" ή τα πρόβατα του "Μήτσου", αυτό που ξέρω είναι ότι το δάσος είναι ο φυσικός χώρος των Λύκων! Το Δάσος δεν ανήκει ούτε στους βοσκούς, ούτε στους κυνηγούς ούτε βέβαια και σε μένα! Το δάσος ανήκει πριν από όλα στα άγρια ζώα-είναι το δικό τους σπίτι! Τώρα αν οι λύκοι επιτίθεντο σε εμένα την ώρα που είχα μπει στο δάσος τους, η ευθύνη θα ήταν δική μου - ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ! Θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να σεβόμαστε την Φύση για αυτό που είναι- και όχι για τα κοντόφθαλμα δικά μας συμφέροντα! Η λογική να σκοτώσουμε και να εξαφανίσουμε τους Λύκους επειδή πρέπει να βόσκουν ελεύθερα τα πρόβατα στα λιβάδια απλά δεν είναι σωστή! Την ίδια λογική έχουν και οι μελισσοκόμοι για τις αρκούδες και οι ψαράδες για τις φώκιες! Και μήπως την ίδια λογική δεν είχαν και οι πρώτοι άποικοι της Αμερικής για τους αυτόχθονες ιθαγενείς;
Δεν ξέρω αν ο αγώνας για την ΑΜΕΣΗ ΙΔΡΥΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ "ΒΑΡΔΟΥΣΙΩΝ-ΟΞΥΑΣ-ΚΡΑΒΑΡΙΤΙΚΩΝ ΒΟΥΝΩΝ" θα δικαιωθεί ποτέ, αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι είναι ένας δίκαιος αγώνας! Μπορεί στην σύγχρονη οικονομικοκοινωνική συγκυρία η Χώρα και το Επίσημο Κράτος να βάζει άλλες προτεραιότητες! Και εμάς σαν Κοινωνία να μας απασχολούν άλλα προβλήματα ζωτικής σημασίας! Και σ'αυτό το πεδίο ακριβώς πατούν οι Μεγαλοεργολάβοι που εποφθαλμιούν στην ληστρική εκμετάλευση των Κραβαρίτικων βουνών και οι εντολοδόχοι κονδυλοφόροι τους που επιδιώκουν να εκμαυλίσουν τις συνειδήσεις μας, μιλώντας μας για "επενδύσεις" και "ανάπτυξη"! Όπως ακριβώς οι Κονκισταδόροι μοίραζαν "καθρεφτάκια" στους Ιθαγενείς της Αμερικής για να αρπάξουν την Γή τους!Σ΄αυτην την δύσκολη λοιπόν εποχή και στα δίσεκτα χρόνια στα οποία ζούμε, η Οικολογική Συνειδητοποίηση φαντάζει τουλάχιστον «ουτοπία». Είναι πρακτικά αδύνατο στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, να περιμένεις απ’ την Ανθρωπότητα, τα Έθνη και τις Κοινωνίες να αποκτήσουν «αυτογνωσία» και συνεπώς και Οικολογική Συνείδηση. Όταν το Δίκαιο του Ισχυροτέρου κυριαρχεί σε επίπεδο Πολιτικής και Διακρατικών Σχέσεων, όταν ο Πόλεμος έχει γίνει- με διάφορες προφάσεις και από διάφορες πλευρές- βίωμα της Σύγχρονης Κοινωνίας, κι όταν η Βία όχι μόνο έχει αλώσει τον Ανθρώπινο Πολιτισμό αλλά και παράγει τον δικό της, κυρίαρχο παγκοσμίως «πολιτισμό», είναι ουτοπία να προσπαθήσεις να πείσεις την Κοινωνία για την απαγόρευση της χρήσης όπλων και για την βαρβαρότητα του κυνηγιού. Όταν στους ρυθμούς της Αγοράς κινείται η Ανθρωπότητα και οικοδομείται η Παγκοσμιοποιημένη πλέον, Κοινωνία, όταν στον Βωμό του Κέρδους θυσιάζονται ανθρώπινα όνειρα και ανάγκες , ακόμη και Ζωές, και όταν οι Χρηματιστηριακές Αξίες βρίσκονται πάνω από τις Ανθρώπινες Αξίες και η Ελευθερία του Εμπορίου πάνω απ’ την Ελευθερία του Ατόμου και της Κοινωνίας, τότε πώς μπορείς να περιμένεις από τους Ανθρώπους να ευαισθητοποιηθούν για την Καταστροφή του Φυσικού Περιβάλλοντος, και να νοιαστούν για τα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη της Φύσης; Και όταν Πολιτισμός μας είναι τα reality shows της Τηλεόρασης, τα Μνημεία που αφήνουμε για τις επόμενες γενιές είναι οι Χωματερές μας , και τα ιδανικά με τα οποία μεγαλώνουμε τις νέες γενιές είναι για «εύκολο χρήμα» και «αναγνωρισημότητα» (δηλ. όταν οι νέοι και οι νέες μας δεν ξέρουν και ίσως ποτέ τους δεν έχουν ακούσει για τον Πλάτωνα, τον Όμηρο, τον Ικτίνο, τον Ηρόδοτο, τον Αρχιμήδη και τον Ηράκλειτο, αλλά έχουν ως ινδάλματά τους τον Άλφα Ποδοσφαιριστή, την Βήτα Τραγουδίστρια και τον Ωμέγα νικητή στο πρόσφατο reality show της Τηλεόρασης ), τότε το να θέλεις να ευαισθητοποιήσεις την Κοινωνία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και να αναπτύξεις μια συλλογική δράση προς την κατεύθυνση αυτή, φαντάζει τουλάχιστον ουτοπικό.
Για τους λόγους αυτούς πιστεύω ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η σύγχρονη οικονομικοκοινωνική συγκυρία, πολύ λίγα πράγματα μπορούν να κάνουν οι Οργανωμένες Πολιτείες και ακόμη λιγότερα οι Πολίτες για το Περιβάλλον, την Φύση και την Οικολογία.Το να μην μπορείς όμως να εμποδίσεις μια αρνητική «κατάσταση» και μία δυσοίωνη εξέλιξη, δεν σημαίνει και ότι δεν πρέπει και να εναντιωθείς σ’αυτήν. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Η ανθρωπότητα δεν εξελίχθηκε με την λογική του εφικτού αλλά με το διαρκές κυνήγι της Ουτοπίας. Ο Άνθρωπος « άνω θρώσκει », για αυτό και ονομάζεται έτσι. Και σε τελική ανάλυση το να εναντιωθούμε σήμερα είναι ο μόνος δρόμος για να διεκδικήσουμε αύριο και να καταχτήσουμε στο μέλλον. Γι’ αυτό και με τον κίνδυνο ακόμη και να χαρακτηριστώ «γραφικός» ( αλλά ένας τέτοιος χαρακτηρισμός από μια κοινωνία που ως «σύγχρονους» θεωρεί τους αρματοζωσμένους και αιματοβαμμένους κυνηγούς που αλληλοσκοτώνονται για ένα σπουργίτι και μετά το περιφέρουν ως τρόπαιο, ίσως θα ήταν τιμητικός αντί για προσβλητικός ) διατηρώ και διεκδικώ το δικαίωμά μου καταρχάς να διαμαρτύρομαι για την καταστροφή του Φυσικού Περιβάλλοντος, ακόμη και αν είναι λίγοι αυτοί που θα με ακούσουν. Αφετέρου διεκδικώ το δικαίωμά μου να καταγγέλλω πράξεις και συμπεριφορές που σε τελική ανάλυση είναι αντίθετες ακόμη και με την ισχύουσα νομοθεσία (μην ξεχνάμε ότι οι Λύκοι θεωρούνται προστατευόμενο είδος από την Εθνική και την Κοινοτική Νομοθεσία). Και τέλος πάντων διεκδικώ το δικαίωμα του παιδιού μου να ζήσει σε ένα καλύτερο κόσμο και σε ένα ανθρώπινο και υγιές περιβάλλον. Και αυτό είναι μία βασική αρχή που πιστεύω ακράδαντα πως πρέπει να κυριαρχήσει στην ζωή και στις πράξεις όλων μας!
Κώστας Χ. Δαβανέλος
Φλεβάρης 2010.
